Jakich formalności wymaga budowa tarasu? Czy potrzebne jest pozwolenie, zgłoszenie, a może nie trzeba dopełniać żadnych formalności? Czy taras możemy uznać za obiekt małej architektury?
Zacznijmy od definicji tarasu
Definicji tarasu nie znajdziemy ani w prawie budowlanym ani w innych przepisach, dlatego musimy zajrzeć do słownika. Na stronie sjp.pwn.pl czytamy, że taras to:
„rodzaj dużego balkonu, umieszczonego na parterze, na piętrze lub na płaskim dachu”.
Co z niej wynika?
Że taras jest częścią budynku. Podobny wniosek możemy wysnuć z rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, a dokładniej z dwóch przepisów:
„Odległość od granicy z sąsiednią działką budowlaną nie może być mniejsza niż:
1,5 m do okapu, gzymsu, balkonu lub daszku nad wejściem, a także do takich części budynku jak galeria, taras, schody zewnętrzne, pochylnia lub rampa";
„(…) do kubatury brutto budynku wlicza się (…) kubaturę balkonów i tarasów, obliczaną do wysokości balustrady”.
Podobne wyjaśnienie pojęcia taras znajdujemy w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygnaturze II OSK 1220/15, z którego dowiadujemy się, że:
„Taras stanowi więc całość funkcjonalno-użytkową z budynkiem mieszkalnym, zapewniając jego obsługę. Jego istnienie rzutuje na podniesienie walorów użytkowych samego budynku, który zyskuje element mogący stanowić miejsce wypoczynku oraz dodatkową możliwość bezpośredniej komunikacje z ogrodem”.
Czy taras może być obiektem małej architektury?
Skoro taras jest częścią budynku – mówimy tu o tarasie zdefiniowanym w poprzednim akapicie – nie może być obiektem małej architektury.
Czy budowa tarasu wymaga pozwolenia?
Budowa tarasu, o którym mowa w niniejszym tekście, wymaga przeprowadzenia takiej samej procedury jak budowa budynku, przy którym ten taras powstaje. Na przykład budując taki taras przy domu jednorodzinnym, musisz uzyskać pozwolenie na budowę lub dokonać zgłoszenia z projektem. Dlaczego? Wyjaśnimy to na przykładzie, opowiadając o pewnej sprawie, która finał miała w sądzie.
O tym, jak nadzór budowlany naliczył opłatę legalizacyjną w wysokości 50 tys. zł za budowę tarasu
Jako przykład posłuży nam orzeczenie WSA w Poznaniu o sygnaturze II SA/Po 433/13.
Sprawa dotyczyła budowy tarasu, którego konstrukcję stanowiła żelbetowa płyta posadowiona na słupach. Słupy z kolei opierały się na betonowych fundamentach. Taras miał wymiary ok. 3x5 m.
Powiatowy inspektor nadzoru budowlanego uznał, że roboty stanowiły rozbudowę budynku i zostały wykonane bez wymaganego pozwolenia na budowę. W wyniku postępowania legalizacyjnego, po przedstawieniu przez inwestora wymaganych dokumentów, ustalił opłatę legalizacyjną w wysokości 50 000 zł. W postępowaniu odwoławczym wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego podzielił stanowisko powiatowego inspektora.
Sprawa trafiła do sądu. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że postępowanie organów nadzoru budowlanego było prawidłowe, ponieważ rzeczywiście doszło do rozbudowy budynku. Zwiększyła się bowiem jego długość i kubatura. Sąd przytoczył definicję kubatury brutto budynku zawartą w par. 3 pkt 24 lit a rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Z tej definicji wynika, że do kubatury brutto budynku wlicza się kubaturę tarasów obliczaną do wysokości balustrady.
Jak wyjaśnił WSA: „Wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji to przebudowa (art. 3 pkt 7a). Z rozbudową mamy zatem do czynienia w przypadku zmiany, innych poza wysokością, charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego jak kubatura, powierzchna zabudowy, jego długość czy szerokość. Rozbudową będzie zatem powiększenie istniejącego obiektu budowlanego o taki stanowiący charakterystyczny parametr budynku element techniczny, który stanowi (zewnętrzną) część obiektu budowlanego”.
Co prawda powyższe orzeczenie zostało uchylone przez NSA w wyroku o sygnaturze II OSK 2954/13, jednak nie z powodu błędnej wykładni przepisów. Gdy sprawa trafiła do sądu, inwestor przypomniał sobie, że w miejscu tarasu wcześniej znajdował się balkon. NSA uchylił wyrok WSA, dlatego że ten nie zbadał wystarczająco, czy w miejscu przedmiotowego tarasu istniał wcześniej balkon. Miało to istotny wpływ na sprawę, ponieważ mogło wiązać się z inną kwalifikacją robót (przebudową a nie rozbudową) i innym sposobem prowadzenia postępowania legalizacyjnego – na podstawie art. 50 i 51, a nie art. 48 prawa budowlanego.
Czy taras z kostki brukowej jest tarasem czy utwardzeniem terenu?
Czy taras niezwiązany z budynkiem, w postaci np. kostki brukowej ułożonej na gruncie, nadal jest tarasem i wymaga pozwolenia? Czy może jest to zwykłe utwardzenie terenu? Podzielisz się własnymi doświadczeniami lub przemyśleniami?
Uważasz, że tekst jest przydatny? Udostępnij go znajomym:Etykiety: budowa tarasu, OBIEKTY I ROBOTY BUDOWLANE, taras
